1 marca- Narodowy Dzień Żołnierzy Wyklętych

Dla Ciebie Polsko
Przemilczam wszystkie żale, kłótnie, gniewy
Tak bujne jak sosnowy stary las
Nie o tym pragnę mówić, zwłaszcza teraz
Gdy konflikty i nienawiść sieją strach
Wyrzucić z serca pragnę moją miłość
Wyśpiewać mej słowiańskiej duszy żar
Wszechwładnych trendów nikt mi nie narzuci siłą
Komercji burza też nie złamie mnie ni wiatr
Dopóki nasza Ziemia na orbicie swej
Dopóki w rzekach woda, a w powietrzu tlen
Dopóki w naszych żyłach ludzka płynie krew
Dopóki nas na żarty stać i śmiech
Jak długo będzie siostrą dla czerwieni biel
To dla niej hymn wolności i postępu śpiew
Dopóki twoje imię wywołuje dreszcz
Dla ciebie, Polsko, serce me i pieśń, i pieśń
Nadeszły wreszcie czasy, gdzie jak dama
Królestwa Europy strzeżesz bram
Carowie znów zaczęli w pas się kłaniać
Bogowie wróżą z pozaziemskich kart
Ramiona twe wciąż zdobią strojne szaty
Miłością tkane ponad tysiąc lat
Stukolorową jawą stał się sen skrzydlaty
Do końca świata pod powieką niechaj trwa
Dopóki nasza Ziemia na orbicie swej
Dopóki w rzekach woda, a w powietrzu tlen
Dopóki w naszych żyłach ludzka płynie krew
Dopóki nas na żarty stać i śmiech
Jak długo będzie siostrą dla czerwieni biel
To dla niej hymn wolności i postępu śpiew
Dopóki twoje imię wywołuje dreszcz
Dla ciebie, Polsko, serce me i pieśń
(autor W. Kocoń 1986)

Pamięci leśnych żołnierzy

Słowa z piosenki W. Koconia zachęcają nas ponownie do refleksji na temat patriotyzmu, pamięci i wdzięczności dla tych, którzy Polskę prawdziwie kochali.

Z pewnością słowa „Dla ciebie, Polsko, serce me…” były życiowym credo żołnierzy wyklętych, których wspominamy 1 marca. Dlatego w kilku słowach chcemy przypomnieć młodemu pokoleniu Polaków, którzy coraz częściej z odwagą wyrażają swój patriotyzm w słowach, czynach, czy też w patriotycznym ubiorze, kim byli żołnierze wyklęci, niezłomni, leśni, o których przez dziesięciolecia komunizmu nie wolno było mówić i pisać. Dzień 1 marca jest to dzień żołnierzy wyklętych. Właściwa jego nazwa to "Narodowy dzień żołnierzy wyklętych ".

Inicjatywę ustawodawczą w zakresie uchwalenia nowego święta podjął w 2010 roku prezydent Lech Kaczyński. Uzasadnienie dołączone do projektu ustawy głosiło, że ustanowienie święta:

„…jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji patriotycznych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny (…). Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” to także wyraz hołdu licznym społecznościom lokalnym, których patriotyzm i stała gotowość ofiar na rzecz idei niepodległościowej pozwoliły na kontynuację oporu na długie lata”.

Po śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego prezydent Bronisław Komorowski podtrzymał projekt, ale uchwalenie nowego święta przeciągało się. Ostatecznie uchwała została podpisana przez prezydenta B. Komorowskiego dnia 9 lutego 2011r. Sam pomysł ustanowienia święta w tym terminie zgłosił prezes Instytutu Pamięci Narodowej Janusz Kurtyka uzasadniając, że tego dnia w 1951 roku w więzieniu mokotowskim wykonano wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”: Łukaszu Cieplińskim, Mieczysławie Kawalcu, Józefie Batorym, Adamie Lazarowiczu, Franciszku Błażeju, Karolu Chmielu i Józefie Rzepce, którzy byli ostatnimi ogólnopolskimi koordynatorami „Walki o Wolność i Niezawisłość Polski z sowiecką okupacją.

Dzień 1 marca, to polskie święto państwowe obchodzone ku pamięci Żołnierzy wyklętych, żołnierzy antykomunistycznego i niepodległościowego polskiego podziemia. Ustalenie liczby żołnierzy wyklętych nie jest łatwym zadaniem.  Liczbę członków wszystkich organizacji i grup konspiracyjnych wg. Wikipedii szacuje się na 120–180 tysięcy osób. Inne źródła mówią o 200 i więcej tysiącach żołnierzy niepodległościowego podziemia. Ostatni członek ruchu oporu – Józef Franczak ps. „Lalek” zginął w obławie w Majdanie Kozic Górnych pod Piaskami (woj. lubelskie) osiemnaście lat po wojnie – 21 października 1963 roku. W naszym społeczeństwie trwa spór dotyczący żołnierzy wyklętych. Za to, że nie chcieli się zgodzić na sowiecką okupację, an budowanie w Polsce komunizmu, dla jednych są bohaterami, dla drugich, którzy przypisują im mordy i kradzieże (często jednak preparowane na użytek propagandowy) są bandytami. A może jest tak, że historia potoczyła by się inaczej, żeby nie ta „Wyklęta Ubecja”?!

Mimo sporu duża część naszego społeczeństwa a sprawa dotyczy przecież ok. 200 tys. ludzi w dniu ich święta zapala znicze, odmawia modlitwy, organizuje biegi „Tropem Wilczym'', wystawy, żywe lekcje historii. A to wszystko, jako wyraz hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji, za świadectwo męstwa i wielkiej odwagi oraz niezwykłej postawy patriotycznej. Na pytanie, po co to święto młody człowiek, uczeń szkoły średniej odpowiedział: „ Przynajmniej w jakimś małym stopniu możemy pokazać jak bardzo jesteśmy im wdzięczni za przelaną krew za nas. Za to, że dzięki temu my możemy spełniać swoje marzenia. Uważam, że to święto jest jak najbardziej potrzebne. Gdybym żył wtedy też bym nie zgodził się na okupację Polski”. Podbudowany tym pięknym świadectwem powiedzmy 1 marca nad ich grobami, bo „życie krzyczy, woła i zaklina” - Chwała Bohaterom! Z Tobą Polsko pozostaną na zawsze.

Na koniec niech wszystkim „leśnym żołnierzom”, gdzieś tam wysoko
zaśpiewa wielki pułtuszczak Krzysztof Klenczon „Biały krzyż”.

Gdy zapłonął nagle świat,
Bezdrożami szli
Przez śpiący las.
Równym rytmem młodych serc
Niespokojne dni
Odmierzał czas.
Gdzieś pozostał ognisk dym,
Dróg przebytych kurz,
Cień siwej mgły …
Tylko w polu biały krzyż
Nie pamięta już,
Kto pod nim śpi …
Jak myśl sprzed lat,
Jak wspomnień ślad
Wraca dziś
Pamięć o tych, których nie ma.
Żegnał ich wieczorny mrok,
Gdy ruszali w bój,
Gdy cichła pieśń.
Szli, by walczyć o twój dom
Wśród zielonych pól -
O nowy dzień.
Jak myśl sprzed lat,
Jak wspomnień ślad
Wraca dziś
Pamięć o tych, których nie ma.
Bo nie wszystkim pomógł los
Wrócić z leśnych dróg,
Gdy kwitły bzy.
W szczerym polu biały krzyż
Nie pamięta już,
Kto pod nim śpi
W szczerym polu biały krzyż
Nie pamięta już,
Kto pod nim śpi …
(Autor tekstu: Janusz Kondratowicz, Kompozytor: Krzysztof Klenczon, Wykonanie
oryginalne: Czerwone Gitary)

Daniel Kruk